Kendim hırslı bir öğrenci olmama rağmen toplam on iki senelik ilk, orta ve lise öğrenimim boyunca ne annem ne de rahmetli babam bir kere bile odamın kapısını çalıp "Ders yapıyor musun kızım?" diye bana sormadılar bile. Aslında bizim zamanımızda galiba hiçbirimizin ebeveyni hırslı değildi. Bu sabah Üsküdar Amerikan'dan arkadaşım Janet'in 'whatsapp' grubumuza attığı bağlantıya girdiğimde adeta şok oldum. Haberi, okumayanlar için olduğu gibi kaynağından veriyorum.
"Üsküdar Amerikan Lisesi'nin müdürüne silahlı saldırı!
Üsküdar Amerikan Lisesi'nin Amerikalı müdürü Eric Trujillo ve eşi, dün araçlarıyla evden ayrılırken silahlı saldırıya uğradı. Çift yara almadı. Amerikalı müdür saldırıyı, kızı S.Y.'nin notlarının düşük olmasından okul yönetimini sorumlu tutan H.Y.'nin organize ettirdiğini öne sürdü." Milliyet Gazetesi
Çocuklarımı Pierre Loti'de okuturken karşılaştığım hırslı velilerin sayısı oldukça fazlaydı. Ben ise öğrencilik hayatımın tam tersine her iki çocuğuma da en ufak bir baskı uygulamadım. Bugün kızım Amerika'nın en prestijli sanat okullarından birine kabul edildi, gelecek sene lise sona geçecek oğlum ise sınıfının önde gelen öğrencilerinden biri oldu. Bugün Sayın Trujillo'nun başına gelen bu tatsız olay, zorla güzelliğin olamayacağı bir dünyada insanların zorbalıkla güzellik yaratmaya çalışmasının bir örneği olmuş malesef...
Başta yabancı bir ülkeye çalışmaya gelen Sayın Müdür olmak üzere, ismi geçen öğrenciye ve medeniyetin bizi getirmiş olduğu noktaya son derece üzüldüm ve bu üzüntümü de burada paylaşmak istedim.
Müdürümüze ve ailesine geçmiş olsun dileklerimi sunarken, şiddetin yakamızı bırakacağı günlere en yakın zamanda kavuşabilmenin hayalini kurarak yazımı noktalıyorum.
Şehnaz Tuna
6/27/2015
Etiketler : Şiddet, Üsküdar Amerikan
